ماه محرم ، ماه حماسه آزادگی و آزادمنشی و دانشگاه مسلمان زیستن و سربلند مردن است . امسال ماه عزای سالار شهیدان همزمان با آزمون بزرگ دنیای انسانیت و جهان اسلام بود . آزمونی که تا کنون ملتها از آن سربلند بیرون آمده اند ولی اکثر دولتهای به اصطلاح مسلمان و خاصّه عرب در آن سیه روی شده اند .

در تاریخ 3 بهمن سال 86 و در کوران حملات دور اول رژیم صهیونیستی اسرائیل نوشته ای را رقم زدم که با نام داغ غزه منتشر کردم و این بار بعد از گذشت یک سال دوباره در نزدیکی همان ایّام این داغ تازه شد در حالی که سردمداران دنیا مدار با چشمانی کاملا بسته به فلسطین نگاه می کنند .

 نام فلسطین برای هیچکدام از ما ناشناخته نیست . از همان روزهای کودکی و راهپیمایی های روز قدس که دستهای کوچکمان ، صدای کودکانه مان را در گفتن مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل همراهی می کرد تا امروز که فرزندانمان در کنارمان همان کلمات را تکرار می کنند با این نام و آنچه بر سر امت مظلوم آن می آید آشنائیم. نام فلسطین برای ما همواره یاد آور انتفاضه ، سنگ ، مظلومیت ، اشغال ، مقاومت و شهادت است .

در این میان چیزی که همیشه مرا به تعجب وامیداشت و بغض سنگین در گلو مانده ام در این سالهای زندگی را بیشتر بر می انگیخت غفلت دنیای اسلام و خصوصا کشورهای عربی بود . کسانی که اگر با هم اتحاد داشتند می توانستند هزاران بار ریشه دشمن قسم خورده خود را خشک کنند .

این روزها چنان از مشاهده وضع کنونی غزه و مردم مظلوم فلسطین و حتی اختلافات جاهلانه میان احزاب آنان در زمانی که وحدت برایشان یک نیاز ضروری است اندوهگین شده ام که قلبم از درد و رنج آکنده گردیده است . از خودم می پرسم چرا نباید امت اسلامی متحد گردد تا بتواند در مقابل حمله اسلام ستیزان صهیون و اربابان آنها بایستیم ؟

کاش کسی به حکّام ملتهای اسلامی بگوید : از این همه اختلاف و بی تفاوتی چه چیزی جز حقارت و ضعف نصیبتان شده است که اینگونه بدان دل بسته اید؟ چرا ما نباید موجب احیاء ابهّت اسلام و مسلمین باشیم ؟ چرا این همه قدرتی که خداوند در اختیار ما ملت اسلامی گذاشته است نباید بتواند جلودار قتل عام کودکان بی گناه و خواهران و برادران مسلمانمان در فلسطین و لبنان و عراق و افغانستان گردد ؟ جایی که به قول رهبر معظم مان اگر تمام کشور های اسلامی یک روز ، تنها یک روز نفت را بر اسرائیل ببندند او را به خاک سیاه خواهند نشاند ؛ چه چیزی باعث می شود این چنین مقهور و منفعل در برابر عربده جویی های آمریکا و اسرائیل سکوت پیشه کنند و دم بر نیاورند و شاهد قتل عام فرزندان معنوی رسول الله (ص) شوند؟

به واقع این گروه در برابر خدا و پیامبر مهربان اسلام چه پاسخی خواهند داشت ؟ پیامبری که فرمود :

 مَنْ أَصْبَحَ لَا یَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ [1]

خدایا تو شاهد باش ما امت رسول الله (ص) و پیروان عترت طاهره اش با هر چه در توان داریم آماده ایم تا به یاری خواهران و برادران مظلوممان در غزه بشتابیم و اکنون با بیان و بنان این وظیفه را فریاد می کنیم تا شاهدی باشد بر مسئولیت شیعه بودن و مسلمان بودنمان .

1-         الکافی،ج2 ،ص163

این هم ترجمه شعری که در پست قبلی براتون گذاشتم :

اگر روزی احساس گریستن داشتی ...

من را صدا کن .

 قول نمی دهم که گل لبخند را روی لبانت شکوفا کنم

اما با تو گریه خواهم کرد

اگر روزی خواستی از دست مشکلات فرار کنی

مبادا بترسی ، باز هم مرا صدا کن 

 قول نمی دهم که بتوانم جلوی فرارت را بگیرم

اما با تو خواهم آمد

اگر روزی نخواستی صدای هیچکس را بشنوی

باز هم مرا صدا کن ...

قول می دهم ساکت بمانم و سنگ صبورت باشم

اما

اگر روزی صدایم کردی و پاسخی نیامد

زود به دیدنم بیا

شاید که من به تو نیاز داشته باشم

شاعر : آقای امیر کاظمیان  

If one day you feel like crying

Call me

I dont promisen you that

I will make you laugh

But I can cry with you

If one day you want to run away

Dont be afraid to call me

I dont promise to ask you to stop

But I can run with you

If one day you dont want to listen to anybody

Call me and

I promise to be very quit

But

If one day you call and there is no answer

Come fast to see me

Perhaps I need you

By : Amir Kazemian

با تو که نجوا می کنم ترس و رنجم آرام می گیرد

آرزوی من! بالاترین خواهشم !

مرا جدا کن از گناهی که نمی گذارد مطیع تو باشم .

به من رحم کن در آن لحظه که توجیه و عذر و بهانه کمکم نمی کند .

در ان لحظه که زبانم در جواب تو لال می ماند

و عقلم رو به روی سؤالت ، درمانده و مضطرب می لرزد

امید بزرگ !

در لحظه اوج فقر مرا پس نزن .

به یادت دلم زنده است

وَ بِذِکرِکَ عاشَ قَلبی

برداشتی از فراز های دعای ابو حمزه ثمالی

گریخته ام از همه چیز و همه کس به سوی تو

ایستاده ام رو به روی تو ، پریشان تو ، نیازمند تو ، امیدوار تو

درونم را ، خواهشم را می دانی و لایه های پنهانم را می شناسی .

حال و روز این سوی مرگ و آن سوی مرگم را می دانی .

می دانی چه می خواهم بگویم ، چه آرزویی در سر دارم .

تا پایان زندگی ، در درون و برونم تقدیر های تو جاری است .

اگر رهایم کنی چه کسی کمکم می کند .

برداشتی از فراز های مناجات شعبانیه